یاد استاد

البابُ السابع والعِشرون فی السَّخاءباب بیست و هفتم در سخاوتترجمۀ اجمالیّه اصل فرمان:فرمودامام صادق علیه السّلام:صفت سخاوت ازجمله اخلاق انبیاء است و این صفت،ستون دین است.ونیست مؤمن مگربا سخاوت،ونیست باسخاوت مگرصاحب یقین وهمّت بلند ؛ زیرا که به تحقیق که سخاوت،شُعاع نوریقین است.وکسی که بشناسد مقصود خود را ازاُمورباقیۀ اُخرویّه،یا بشناسد آنچه را فانی می شود ازمال دنیا،خوارمی شود براو آنچه را بذل کند درراه خدا.وفرمود حضرت رسول ص مَجبول ومخلوق نیست ولیِّ472-حقّ تعالی مگر برسخاوت.وسخاوت،صفتی است که واقع میشود برهرمحبوبی که کمترین آن دنیاست. وازنشانۀ سخاوت است آنکه پروا نکند مؤمن هرکس بخورد دنیا را وهرکس مالک شود آن را، خواه مؤمن وخواه کافریا معصیت کار یا مطیع باشد،یاصاحب شرافت یا صاحب پَستی؛پس اِطعام نماید و خود گرسنه ماند،وبپوشاند غیرخود را وخود برهنه ماند،وعطا نماید به غیروقبول نکندعطاءِغیرخود را، ومنّت نگذارد به عطا کردن برغیرخود ومنّت گذارده نشود از دیگران . واگرمالک شود دنیا رابه تمام آن-نبیند نَفس خود را در دنیا مگربیگانه ازدنیا،واگرعطا نماید دنیا را در راه خدا،دریک ساعت،مَلامت به هم نرساند.فرمودحضرت رسول ص خدا:صاحب سخاوت،نزدیک است ازخدا ،نزدیک است ازبهشت،نزدیک است ازخلق ودور است ازآتش جهنّم؛وصاحب بُخل،دوراست ازخدا،دوراست ازمردم و دوراست ازبهشت،نزدیک است ازآتش . ونام گذارده نمی شود سَخی مگرآن کسی که بذل کند درطاعت حقّ تعالی وازبرای وَجه کریم او،واگرچه به گِردۀ نانی باشد یا شربت آبی. و فرمود حضرت رسول صصاحب سخاوت،حامل است آنچه مالک است، وحال آنکه اراده کرده باشد در بذل وَجه حقّ تعالی را؛وامّا آن کسی که سخاوت را برخود می بندد،درمعصیت حقّ تعالی است؛ پس حامل است سَخَط وغضب حقّ تعا یاد استاد ...